Çok sevdiğim ve değer verdiğim bir dostumun, bana gönderdiği bir akademik araştırma konusunda bu gün kendi penceremden yorum yapmak isterim.
Sevgili dostumun makalesi şöyle; John Hopkins Üniversitesi neden Psikobiyolog Curt Richter 1957 yılında fareler üzerinde ilginç bir keşifle sonuçlanan bir deney gerçekleştirmiştir.
Fareleri su dolu bir içinden çıkamayacakları bir tüpe koyarak onları gözlemlemiştir. Kimi fareler 2 dakika, kimi fareler ise 15 dakika içinde suya batıp boğulmuştur.
Daha sonra fareler tam boğulmak üzere iken, fareleri kurtarmış, kurulamış kısa bir süre dinlendirdikten sonra tekrar tüpün içine bırakmış. Bu kurtarma işini birkaç kez tekrarladıktan sonra, tekrar tekrar suya atılan fareler…
Bir süre sonra farelerin 60 saate kadar, yüzmeye devam ettikleri, çabaladıkları görülmüştür.” Bu durumu son derece merak uyandırıcı gören bilim adamı şu sonuca varmıştır.
Bu durumu “Umut” kavramı ile açıklamış ve umut olduğu sürece canlıların hayata tutunmalarının uzun süreceği ve umutsuzluk insanları da bu şekilde yok edeceği kanat ve sonucu doğmuştur.
Bilim adamı belli ki Asya ve Ortadoğu da yaşamamış ve umdun ne kadar önemli olduğunu, bu bölge ve bu inanç insanlarının tüm ömrü umu ile geçtiğine şahit olmamıştır.
Bizim atat sözlerimizin en önemlisi “Umut fakirin ekmeğidir” sevdalarımıza bakılırsa, Umut ile aslı sevdaya ulaşmak için çölleri dağları aşmış…
Leyla Mecnun yine umutla dağları delip geçmiş, bir umut için bir ömür nasıl geçirmişler, tüm sevdalarda ve hasretliklerde umut olmazsa bir yaşam boyu sevda devam eder mi?
Bir de hasta yatağında Kanserli hastaları verem olan hastalar, doğum önünde ölümü bekleyenlerin tek umudu, şöyle ölmüş ama yine de Allah tan umut kesilmez sözü ile hayata bağlanan birçok çaresiz…
İşsiz olanların yıllarca psikolojilerini bozmadan ve umutsuzluğa kapılmadan yaşamaya devam ettikleri, hatta kadro bekleyenlerin kuralarda kurası çıkmayan bir çok işsizin yeni bir umut ile yaşama sarılması…ı
Bakın EYT’lilerin yıllardan beri besledikleri umutları onlara bir gün emekli olacakları umudunu veren siyasilerin, hala tüm belirsizliklere rağmen, bir gün emekli maaşı yiyeceklerinden umutlarını kesmemeleri…
Bakın siyasi muhaliflere, bir umut olmazsa iktidarın tüm iç ve dış güçlerine, kara ve kirli paralarına, mafya ve çete güçlerine, devletin arkalarında durduğu silahlı güçlerine, siyasi manipülasyonlarına ve algı operasyonlarına rağmen…
İlk seçimde iktidara gelerek, bu tek adam rejimini yıkacaklarına ne kadar umutla bakıyorlarsa aynı umutla ve hırsla, siyasi hayata bağlanıp tam hız çalışıyorlar.
Son olarak şunu söylüyorum, Tüm insanların hayata bağlanmalarının yegane sebebi yarınlarından umutlu olmak ve tüm arzu emellerine bir gün kavuşmak.
Bu dünya da olmazsa bile Allah ve onun buyruklarına sarılarak, öbür dünya da bu isteklerine kavuşma umudu.
Örneğin cennete girerek, ipek atlaslar üzerinde, tüm nimetlerin ayaklarına geldiği, 18 yaşındaki hurilerle, şarap kadehleri ellerinde her türlü meyve önlerinde, gözleri mavi ile yeşilin tonlarına dikilme umuduyla yaşamları…
Tıpkı umuda kapılan farelerin, bu yaşam umuduyla, yüzme öğrenmeleri ve kurtuluş umudunu, yaşam ile gerçekleştirmeleri…
Bizler farelerden çok önce kurtuluşun yüzme ile gerçekleştiğini öğrenmiş, canlılar olarak, hep bir umut ile yaşadık!
