Bu seçimlerde bir şey daha öğrendik, siyasilerin ders çıkarması gereken bir olgu ve bir gelişme, o çok güvendikleri gençlik!
Z kuşağı denilen ve değişime, yeniliğe, gelişmeye ve dünya ya açılmaya hazır bir kitle! Oldukları iddia edilen bu çağda yaşayan bu sistemin yetiştirdiği gençlik!
Aslında hepsi yetmiş yaş ve üstünde olan siyasiler bu konuda çok yanıldıklarını seçimden sonra anladılar ama çok geç oldu.
Altmışlar, yetmişler ve seksenler kuşağındaki o sosyal ve siyasal olaylara duyarlı, toplumsal sorunların içinde yaşayan, tüm olayları yakından izleyen, okuyan ve araştıran duyarlı gençlik artık yok.
Anlaşıldı, ama geç anlaşıldı ve anlaşılınca çok şey kaybedildiği, her şeyin çok geç olduğu oraya konulmuş oldu!
Sürekli gençlere ve onların sorunlarına eğilen siyasiler maalesef bu kuşağı yanlış tanımış olduklarını anladılar.
Gençlik hem korkak, hem bilgisiz, hem de bilinçsiz, kendi ayakları üzerinde durmaktan çok ailelerinin omuzuna yük olmak ve sürekli başkasından geçinmeyi…
Z kuşağı veya günümüz gençliği maalesef kendini ve kültürünü bilmiyor ve tamamen yabancı, tek kaynakları akıllı telefonları, internet sağlayıcıları ve konuşma dilleri ise emoji ler.
Biz onların alfabesinden onlar bizim alfabemizden anlamaz, onların güldüklerine, saygı ve sevgilerine biz hiçbir anlam veremeyiz.
Çağımız gençliği ürkektir, sisteme ters düşse de, çıkarcı yanı ile aile ve büyüklerine bağlı görünür oysa kesinlikle terstir.
Ev içinde aile ortamında içine kapanık, oysa içerde bile dünya ile irtibatta ve sosyal mecralarda, akıllarınca espriler ve eğlenceler içindeler!
Z kuşağı maddi olarak çıkarını düşünür, ama cesaret edip mücadele etmeyi ve isyan etmeyi göze almaz.
Tepkisini içine kapanarak verir, sokaklarda dolaşır ama sıkışınca kuyruğu bacakları arasına alıp sıvışır, tehlike anında onu sokaklarda bulamazsın, meydanlarda slogan atacağına Tik Tok ve you tobe veya face te tepki verir.
Garantici dir, siyaset yerine dedikodu ile uğraşır, belli arkadaş gurupları içinde, başka sosyal guruplara girmez, yani dar çerçeve içindedir.
Geçim dertleri, iş sorunları veya işsizlik sorunlarını dert etmezler ama bir bitki ve bir hayvan için kıyameti koparırlar o da sosyal medya da!
Çoğu zaman teslimiyetçiler, anne babaları en sonunda onları bir akıllı telefon veya sınırsız bir internet hattı ile ikna edebilir!
Örgütlü değiller, sosyal medya da çoğu kez bazı olaylara alet edilirler, buna pek tepki vermezler, yarınları için endişeleri yoktur, toplumsal hesaplar içine girmezler…
Nerde akşam orda sabah, okuyup bir meslek sahibi olma gibi sorunları yoktur, en kısa sürede dışarıya, yani dış ülkelere kapağı atmaya çalışıyorlar, yaşam için dirençli değiller!
Bir çok gencin psikolojik sorunları olmasına rağmen psikoloğa gitmeye karşıdırlar, akıllarına güveniyorlar ama toplum onlara güvenmiyor.
Onlara güvenip siyaset yapanlar yarı yolda kalmaya mahkumlar! Hepsi böyle değilse de çoğunluğu maalesef bu halde.
