WHAT ARE YOU LAUGHING ABOUT?
TU LI SER ÇI DIKIN?
"Ne gülüyorsun? İsimleri değiştir ve bu senin öykündür"
Horatius
&&
Bu sözü söyleyen şahıs oldukça bilgili ve deneyimli bin politikacı imiş. İnsanlar veya toplumlar asla yaşanacaklarını önceden kestiremezler. Yaşanmışları başka toplumda görmelerine rağmen toplumlarında böylesi bir olayın başlaması, ilerlemesi ve sona yaklaşması toplumda tepkisizliğin devamına neden oluyor.
Dünyada sayılacak bu kadar örnek varken inadına yaşananların analizini yapamayan toplumlar deneyimlerinden ders çıkarmazlarsa ya seçtikleri politikacılar suçludurlar ya da halklar yanlışta ısrarı tercih etmeleri asıl sorundur.
Dünya savaşlarında yaşananların toplumların bireylerine nasihat olmuyorsa toplumlar her türlü zorluğu yaşamayı başından kabul etmişlerdir. İkinci dünya savaşında Avrupa yerle bir olmuştu. Almanya ve Japonya kaybeden ülke olmaları sebebiyle silahsızlandırılarak etkisiz hale getirilirken, Japonya Hiroşima ve Nagazaki'ye atılan iki atom bombası ile kontrol altına alında.
Söz konusu ülkeler de yanlış uygulama yapan liderlerin hatalarını çekmek zorunda kaldılar. Bugün söz konusu ülkeler her türlü refahı ve özgürlüğü yaşarken toplumumuz bu konuda yeterli gelişmeyi sağlayamamıştır.
Huzurlu ülke olmak için örnek ülkeler varken inadına kendi düşüncesini dayatan toplumların liderleri ülkelerini geleceğe taşıyamadı. Taşımaları ise imkânsızdır.
II. Dünya savaşı bittiğinde Almanlar, bir taraftan molozlar arasında ölmüş at eti yerken bir yandan da yeni bir sistem hakkında düşünmeye başladılar. Conrad Adenaur bu manzara karşısında şöyle der: Umarım bir daha İsa bile gelse tüm yetkiyi tek kişiye verecek kadar aptal olmayız. İşte böylesi liderler ülkelerini tekrar aynı hatayı yaşamamaları için başa getirildi.
Bugün Avrupa ülkeleri hala Amerika'nın dayatmalarına direnerek eski acı ve sıkıntıları yaşamamak için politikacılar ve halkları birlikte mücadele ediyorlar.
Üç günde iki yıllık kemer sıkma politikası ile ödenen borçlar yanlış kararlar verilerek 25 milyar dolar, bazı yorumlara göre daha fazla döviz ve borsada kayıplar oluştu. Bunun telafisi hangi bütçe ile telafi edilecek?
Kaynaklar belli! Zamlar vergileri artırmak ve KDV ve ÖTV oranlarında artış sağlamak olacak. Bu enflasyon belası bu gerçekler ışığında kaç yılda son bulacak?
Sabır ve şükrü tavsiye eden iktidar sorunun çözümü konusun dada toplumun bütün kesimlerinin aynı tavsiyede bulunması gerekmiyor mu? Çözüm üreteceğiz diyerek iktidara gelenler bu sorunu neden belirli kesimler üzerinden çözmeye çalışıyor? Unutulmamalıdır ki umutta toplumun dayanma gücüne katkı sunmayacaktır.
&&
"What are you laughing at? Change the names and this is your story"
Horatius
&&
The person who said this was a very knowledgeable and experienced politician. People or societies can never predict what will happen. Despite seeing what happened in another society, the fact that such an event started, progressed and came to an end in their society causes the continuation of the lack of reaction in the society. If societies that stubbornly cannot analyze what happened despite the fact that there are so many examples in the world do not learn from their experiences, then either the politicians they elected are guilty or the people prefer to insist on wrongdoings, which is the real problem. If what happened in the world wars does not serve as advice to the individuals of the societies, the societies have accepted to experience all kinds of difficulties from the beginning. Europe was devastated in the Second World War. While Germany and Japan were disarmed and rendered ineffective because they were the losing countries, Japan was taken under control with the two atomic bombs dropped on Hiroshima and Nagasaki. The countries in question also had to suffer the mistakes of the leaders who made wrong practices. Today, while the countries in question are experiencing all kinds of prosperity and freedom, our society has not been able to make sufficient progress in this regard. While there are exemplary countries for being peaceful countries, the leaders of the societies that insist on imposing their own ideas could not carry their countries into the future. It is impossible for them to do so. When World War II ended, the Germans started to think about a new system while eating dead horse meat among the rubble. Conrad Adenaur said the following in the face of this scene: I hope that even if Jesus comes again, we will not be stupid enough to give all authority to a single person. Such leaders were brought to power so that their countries would not experience the same mistake again. Today, European countries are still resisting America's impositions and struggling together with their politicians and peoples to avoid experiencing the same pain and troubles of the past. The debts paid in three days with the two-year austerity policy amounted to 25 billion dollars due to wrong decisions, and according to some comments, even more losses occurred in foreign exchange and stock exchanges. Which budget will compensate for this? The resources are clear! The increases will be increasing taxes and increasing VAT and SCT rates. In light of these facts, how many years will this inflation plague end? Shouldn't all segments of society make the same recommendation regarding the solution of the problem, given that the government advises patience and gratitude? Why are those who come to power saying they will produce a solution trying to solve this problem through certain segments? It should not be forgotten that hope will not contribute to the endurance of society.
&&
"Tu bi çi dikenî? Navan biguherîne û çîroka te ev e"
Horatio
&&
Kesê ku ev got, siyasetmedarekî pir zana û xwedî ezmûn bû. Mirov an civak qet nikarin pêşbînî bikin ka dê çi bibe. Ligel ku di civakeke din de çi diqewime jî, di civaka xwe de bûyerek wiha dest pê kiriye, pêşketiye û bi dawî bûye dibe sedem ku di civakê de bertek nemîne. Ger civakên ku bi serhişkî tiştên ku diqewimin analîz nekin, tevî ku li cîhanê gelek mînakên wan hene, ji tecrubeyên xwe dersê dernaxin, wê demê yan siyasetmedarên ku ew hildibijêrin sûcdar in an jî gel tercîh dike ku di xeletiyan de israr bike, ev jî pirsgirêka rastîn e. Ger bûyerên di şerên cîhanê de hatine jiyîn ne şîretek ji bo ferdên civakan be, civakan ji destpêkê ve qebûl kirine ku her cure zehmetiyan bijîn. Ewropa, Şerê Cîhanê yê Duyemîn Di Şerê Cîhanê yê Duyemîn de wêran bû. Dema ku Elmanya û Japonya ji ber ku welatên winda bûn hatin bêçekkirin û bêbandor kirin, Japonya bi du bombeyên atomê yên ku avêtin ser Hîroşîma û Nagazakî hate kontrol kirin. Welatên navborî neçar bûn ku giraniya xeletiyên serokên xwe yên ku pêkanînên xelet pêk anîne hilgirin. Di roja îro de ku ev welat ji her cure dewlemendî û azadiyê ne, civaka me di vî warî de têra xwe pêş neketiye. Digel ku welatên mînak ên aştiyane hene, serokên civakên ku li ser ferzkirina ramanên xwe bi israr in, nekarîne welatên xwe ber bi pêşerojê ve bibin. Ne mimkûn e ku ew vê yekê bi dest bixin. II. Dema ku Şerê Cîhanê yê Duyemîn qediya, Almanan dema ku goştê hespê mirî di nav xirbeyan de dixwarin, dest bi ramana pergalek nû kirin. Conrad Adenaur di derbarê vê dîmenê de weha got: Ez hêvî dikim ku Jesussa dîsa were jî, em ê ew qas bêaqil nebin ku hemî desthilatiyê bidin yek kesî. Ji bo ku welatên wan careke din heman xeletiyê nekin, lîderên weha anîn ser desthilatê. Îro jî welatên Ewropî li hember ferzkirinên Amerîkayê li ber xwe didin û bi siyasetvan û gelê xwe re têdikoşin ku heman êş û azarên berê nebin. Deynên ku di sê rojan de bi polîtîkaya teserûfê ya du salan hatin dayîn, ji ber biryarên şaş gihîşt 25 milyar dolaran, li gorî hin şîroveyan, di bazarên biyanî û borsê de zirarên zêdetir çêbûne. Kîjan budçe dê telafî vê yekê bike? Çavkanî diyar in! Zêdekirin dê ji bo zêdekirina bacan û zêdekirina rêjeyên VAT û SCT be. Li gorî van rastiyan, ev pirsgirêka enflasyonê dê çend salan bi dawî bibe? Dema ku hikûmet şîreta sebir û spasdariyê dike, ma ji bo çareserkirina pirsgirêkê divê hemû beşên civakê heman pêşniyaran nekin? Çima yên hatin ser desthilatdariyê bi rêya hin koman hewl didin vê pirsgirêkê çareser bikin û dibêjin ew ê çareseriyekê bibînin? Divê ji bîr mekin ku hêvî wê tevkariyê li berxwedana civakê neke.
