Ülke ve toplum büyük bir krizler halkasından geçerek, neredeyse krizler zinciri oluşturuluyor, bu krizler içinde geçiriliyor bu halk.
Ekonomik krizleri unutturmak için, adeta yeni ve daha ağır krizleri bu halka yaşatan iktidar ve onun taraftarları, nimetleri tepe, tepe kullanıyor.
Yeter ki iktidarın yanında yer al, iş, aş ve para senin için hiçbir sıkıntıya neden olmaz ve her kapı ardına kadar açılır.
İş dünyası tam bir kriz içinde, ama hala devletten ve iktidardan umut kesmemiş bir kısım iş adamı, iktidarın siyasilerine göz kırpmaya devam ediyor.
Bu ülkede sermayenin hiçbir garantisinin olmadığı ve hak hukukun tanınmadığının farkında olmadan hala üretip satmaya çalışıyor bazı iş adamları.
Bu siyasal rejim için de hiç kimsenin malı ve canı garanti altında değildir, kimse benin çalışıyor, üretiyor ve bu benim emeğim demesin, her an her zaman ve her ortamda, yasalarla korunamayan bu malın, el değiştirmesi beklenmelidir.
Yasa ve kanunların her tarafa çekildiği bir ülkede, savcı ve hâkimlerin, adalet korkusundan çok iş ve maaş korkusunun olduğu bir ülkede.
İktidarın iki dudağı arasında olan bir hukuk devletinde kimse üretip, sahip olduğu malının garantisini yapamaz, kimse bu benim diyemez.
Bakın yaklaşık yirmi yıldan beri yabancı sermaye gelip bu ülkede yatırım yapamıyor, nedenini hiç sorguladınız mı?
Nedeni, yabancı kendini koruyacak yasal güvence göremiyor, bunun için sistemi uygun görmüyor, bu ülkeyi koruyan yasaları değil, şahısları var, onlarda güvence vermiyor.
Bir gece sabah erkenden, kapıları kırılarak, cezaevine atılan siyasilerin siyasi kazanımlarına el konularak, Kayyım atanan belediyeler ve başkanları.
Bir gece de TMSF ye dereden iş adamlarının fabrika, mal ve malzemeleri ile yurt dışına, çıkışları yasaklanan, iş adamları!
Ceza evine atılarak yıllarca teröristlik ile suçlanan ve yalancı şahitlerle desteklenen hayali suçlu teröristlerin sözde hukuk mücadeleleri.
Muhalif olsun ya da olmasın, radara yakalanan her iş adamı, ya adına kesilen ödeme makbuzunu öder! Yâda yıllarca terörist ve işsiz olarak hapislerde çürür.
Böyle bir ortamda iş adamı olmak ve bu kriz ortamında ekonomik çıkar veya yarar sağlamak mümkün mü acaba?
Biz bu krizler içinde bu ekonomik çöküntü ve bu yoksulluk içinde her gün yeni bir kriz ile uyanarak, yeni ve farklı işlerle uğraştırılıyoruz.
Bu halkın bu kriz ortamına ve bu ekonomik koşullara dayanması imkânsız, nerede patlak vereceği ise bilinmez.
