Acar önergesinde şunları söyledi; "Engelli mahpuslara ilişkin çözüm üreten politika ve çalışmalar yürütülebilmesinin öncelikli koşulu, hapishanelerde kaç engelli olduğu ve engel türlerinin ne olduğu bilgisine sahip olabilmekle mümkündür. Adalet Bakanlığı'nın mevcut istatistiklerinin dayandığı engelli tanımı ve sayısı ortopedik, görme, işitme, konuşma ve zihinsel engellileri kapsamaktadır. Birleşmiş Milletler başta olmak üzere uluslararası kuruluşların ve Türkiye'deki engelli derneklerinin kullandığı "aklî engel" kriterleri, sadece öğrenme bozuklukları gibi "zihinsel engelleri" değil, şizofreni, bipolar bozukluk gibi "psikososyal engellilik" hallerini de kapsamaktadır. Mahpusun bedensel fonksiyonlarını etkileyen kalp damar hastalıkları, organ yetmezlikleri, kanser, metabolik rahatsızlıklar, HIV gibi pek çok rahatsızlık da engellilik hâli olarak görülmemektedir. Cezaevlerinde bulunan mevcut düzenlemeler yalnızca ortopedik engeli olan mahpuslara göre yapılmaktadır. Yalnızca tekerlekli sandalyeli mahpuslara ilişkin yapılan bu düzenlemeler, kabartma zemin, sesli ve ışıklı uyarı sistemi, işaret dili bilen personel gibi birçok farklı donanım ve düzenlemeye ihtiyaç duyan görme ve işitme engelli mahpusları göz ardı etmektedir. Tekerlekli sandalyeli mahpuslara ilişkin yapılan düzenlemeler de eksik kalmaktadır. Bu mahpuslar için, mekanın tek katlı olması (yatakhane ve ortak kullanım alanının aynı katta yer alması), havalandırmaya çıkışın ve havalandırmanın kendisinin engelliler için düzenlenmesi, prizlerin erişilebilir yüksekliğe konulması, hapishane içindeki ortak kullanım alanlarının erişilebilir kılınması, telefonların yüksekliği, ziyaret kabinlerinin erişilebilirliği, ring araçlarının lift veya uygun donanımla erişilebilir kılınması gibi bir çok zaruri düzenleme yapılması gerekmektedir.’’
