Jean-Jackues Rousseau Fransız toplum bilimci ve yazarı aforizmalar olarak kaleme aldığı bu eserinde, kendi bilimsel birikimleri doğrultusunda İnsan ve ilişkileri değerlendirmektedir. Romantik düşünür yazarı olan Rousseau, bu eserinde çok anlamlı ve çok düşündürücü paragrafları bir kitapta derlemiş. Günümüz devlet yönetme şekillerine çok güzel atıfta bulunan bu kitapta yazarımız önemli paragraflarla bizi aydınlatmaktadır. Bakın yazar ın birkaç paragrafınız sizlerle paylaşayım ve günümüz siyasetine uyarlamayı size bırakayım. Rousseau kitabının 61. Sayfasında, “Eğer Tanrılardan oluşan bir toplum olsaydı, Demokratik olarak yönetilirlerdi, Böylesi mükemmel bir yönetim, insanoğluna uygun değildir. “ Bu bizim ilahi dinlerle Allah tarafından gönderilen sosyal ve adil olan toplum yapısının İnsanlar tarafından nasıl bozulup tahrif edildiğinin altındaki en büyük nedeni göstermektedir. Bakın Tevrat, İnci ve Kuran ın ayetlerine ve gönderilen emirlere, tümünde eşitlik adalet, hak ve hukuk konularına ne kadar vurgu yapıldığına ve tüm bu emirlerin o dinlere ait insanlar tarafından nasıl ters yüz edilerek, uygulama dışına atıldığına… En son İslam adına çıkan ve İslam adaleti ile bizleri birlik beraberliğe çağıran siyasi parti ve cemaatlerin, hak, hukuk ve adaleti nasıl ayaklar altına aldıkları, nasıl insanları bu ulvi değerlerden kaçırtmaya çalıştıklarını görüyoruz! Yine yazarımız aynı sayfanın ikinci paragrafında biz vurdumduymaz ve ilgisiz toplum yapısına ta 1800 yıllarında değinmiş ve bizleri tasvir etmiş. “ İnsanlar devletlerinin meseleleri için, “Beni neden ilgilendirsin?” diye düşünmeye başladıklarında o devlet tamamen terk edilmiştir.” Bu toplumun devlete karşı güvensizliğini ve ilgisizliğini gösteren çok güzel anlamlı bir sözdür, hatta biz bu gün bu konuya şöyle cevap veririz “ siyaset benim işim değil” veya “ devlet işine aklım ermez”… gibi. Devlet halkın oto kontrolü altından çıkarsa işte bu günkü gibi zararlı bir sistem haline dönüşür ne Dine, ne Dindara yarar… Devletin topladığı vergilerin hesabını soramayan bir halk, devletin uygunsuz ve yolsuzluğuna göz yummuş demektir. Devletin dış itibar ve ilişkilerini sorgulamayan ve takip etmeyen bir halk, devletin bağımsızlığını ve dış itibarını önemsemeyen bir halktır. O zaman bu halk bağımsızlığı ve özgür yaşamayı hak etmemiştir, o zaman bu halk ezilmeye ve yok olmaya mahkumdur, demokrasilerde halk verir ama onu hesabını sorar, halk destekler ama bu desteğinin sonuçlarını bilmek ister. Kısacası devletinden uzaklaşan ve kopan bir halk devleti, çeteye, mafya ya, hırsıza ve pezevenge teslim etmiş olur, bunun sonucu ise ekonomik kriz, kaos ve yoksulluktur!