Hoşuma çok giden bir söz ile konuya girmek isterim.”Kim ederse kendine,eder kendi kendine”.Dünyada hiçbir haksızlığın veya iyiliğin boşa gitmeyeceği inancı tüm ilahi dinlerde dile getirildiğini biliyoruz.
Bir kısa yaşam uğruna insanların bir birinin hakkına girmesi,bir birine zulüm etmeleri ,başkalarının mutsuzluğu üzerinde basamaklar kurup refah içinda yaşamayı ilke edinen insanlar veya insanlar topluluğuna ALLAH’ın rahmetinin geleceğini beklemek ne kadar doğru olabilir?Değerlerimizden uzaklaşarak küçük hırslarımızın peşinden gitmek,yalan dolanları ilişkilerimize katarak samimi olmamak,sözünde durmamak ,emanete ihanet etmek hangi sıfattaki insanların özellikleri olabilir?
Aynı sektörde iş yaparken ,arkadaşını ayağına çelme takmak,onun başarısız olması için elinden geleni yapmak,hile hurda ile müşterisini kapmaya çalışmak,araya aracılar koymak,kurumları ayarlamak ,onu kötülemek,bilgisini tartışmaya açmak,kendisi ile 5 dk oturup sohbet etmediği halde dış görünüşüne bakarak kendisi hakkında olumsuz yorumlarda bulunmak ,karalamak ne kadar insani ve vicdani olabilir?
Yada, yetkili ve etkili bir konumda iken ,insanlar hakkında bildiği bir açığı, hatayı,eksikliği,unutkanlığı,bilgisizliği,beceriksizliği,cahilliği yani bir yanlışı fırsat bilip ondan medet ummak ,onun üzerine gitmek,nemalanmaya çalışmak,duyguları ile oynamak,menfaat beklemek,koz olarak kullanmak ne kadar insani ve vicdanidir?
Ekonomik değerler uğruna,sözünü bozmak,ticaretine yalan katmak,yalan söylemek,dalkavukluk,yalakalık yapmak,inanmadığı değerler ve inanca inanıyor gibi görünmek,el pençe durmak,her ortama ve zamana uygun olarak fikrini değiştirmek,güç nerede ise yanlış veya doğruluğunu sorgulamadan menfaate kilitlenmek,hakarete uğramayı kabullenmek,bulunduğu toplumda rengini belli etmemek,ikili oynamak,bukalemum olmak ne kadar insanidir?
Küfür Devam Eder Zulüm Devam Etmez!sözünü herkes duymuş ve bilmektedir.Onun için, ticari hayatımızda,komşuluk ilişkilerimizde,idarecilik görevimizde ,çok dikkatli olmalı ve ona göre hareket etmeliyiz.Ayrıca şu sözde toplumuzda çok kullanılmaktadır.”Babanın günahını çocukları çeker”.Çocukları için her yanlışı yapmaktan hiç çekinmeyen bizlerin,çocuklarımızın, bizim için ne yapacakları veya gücümüz ve kuvvetimizden düştüğümüzde ne kadar sahipleneceklerini bilen var mıdır?Başkalarının hayatlarının kararmasına sebep olup,onlardan elde edeceğimiz varlıklardan biz veya çocuklarımız hayır görebilir miyiz?
Çocuğuna biraz mal mülk bırakmak uğruna tüm değerlerinden taviz vermek ne kadar mantıklıdır?Başkalarının kan ve göz yaşları ,bedduları üzerinde kurulacak bir yaşamdan mutluluk beklemek yada mutlu olabieceğine inanmak ne kadar doğrudur?Haram ile beslenen bireyden iyi insan çıkmasını beklemek mümkün müdür?
Yine konumuzu bir ata sözü ile sösleyecek olursak”malı ne iyi,nede kötü çocuğuna bırakmayacaksın.Çocuk iyi ise malı kendisi toplar,kötü ise var olanı bitirir”Çevremizde hepimiz şuna şahit olmuşuzdur.Bazı varlıklı ailelerin çocuklarının ,kalan mirası nasıl bir çırpıta bitirdiklerini ve fakir aile çocuklarının zamanla nasıl zenginleştiklerini görmüşüzdür.
Toplumları ayakta tutan adalet duygusudur.Dünya hırsı için ,birinin hakkına girmek ,malını gasp etmek,devlet gücünü kullanarak işini yapmamak zulümdür.Onun için insanlarımızı yetiştirirken ilk önce onlara hak ,hukuk ,adalet bilincinin aşılanması sağlanmalıdır.Hatta okullarda bu kavramlar ders olarak okutulmalıdır.Bu değerleri önemseyen ve skalası yüksek olan milletlerde refah seviyesi ile ekonomik gelişmişlik düzeyinin çok yüksek olduğu görülmektedir.Bana göre, iyi insan olmanın kriteri inançlar değildir.