Ahmed Arif muhteşem şair
Şiirlerini dinlediğimde
Bir yerleri gider
Günlerce dönmem
Gittiğim yerden
İşçisin sen işçi kal
Eserini
Cem karaca seslendirmişti
İşçilik onurlu meslek
Hangi iş kolunda olursa olsun
Güç, çaba ve alın terinin
Ekmeğe dönüştüğü harmandır
Her iş kendine göre zor
Ben de kendi zor işimi
Bir kaç satırda
Dile getirsem dedim
Kirli iştir petrolcülük
Sondaj ve kuyu tamamlama
Buralarda yaz ayları
Toprak yanar
Zemindeki petrol yeşili
Bedenin suyunu
Bedenden çeker alır
Soğuk su dayanmaz sıcağa
Susuzluk çabuk gelir
Kirli meslektir petrolcülük
Bedenden fışkıran ter anında kurur
Tuz tabakası oluşur
Haritanmsı
Ardından petrolün siyahı
Tuluma işler
Beyaz renk grileşir
Yorgunluk o an anlaşılmaz
Buraların soğuğu da iyidir
20 metre yukarıda da çalıştım
Yazın ter dökerken
Kışın yağmur ve soğuğunu
Kemiğe işlediği yerdesin
Kat, kat giyinsen de
Fayda etmez
Yağmurluk yağmurdan korur
Beden terler ter elbiseyi ıslatır
Rüzgâr estiğinde
Kurşun yemiş hissedersin
Kuleye tırmanırken
Buzlanmış merdivenlerden
kaymaktan koruyan
Kuvvetli pençelerin
Deneyim ve güçlü iradendir
Zor meslek olmasına zordur
Açık havada olmak
Tek teselli
Boru hatlarında çalışırsın kimi zaman
O siyah altının geçtiği hatlarda
Anahtar sallarsın
Yeri gelir makiniste yardımcı
Elektrikçiye destek verirsin
Güzel olan bir şeyi vardı ki?
İş dönüşü yatağa uzanıp
Deliksiz uyumak
Bir tek ben değildim çalışan elbet
Amirler de vardı kadroda
Emek ortak çabayla
Üretime dönüşürdü
İşçilik böyle bir dünya
Bazıları küçümsese de
Altın çamura düşünce değer
Kaybolmaz ironisi
Kem söz esen yel gibidir
Kayadan ne alır ki?